ژنێکی ئامریکایی سه‌فه‌رێکی یه‌ک مانگه‌ی بۆ دیته پێش بۆ ئیتالیا. مێرده‌که‌ی ده‌یگه‌یێنیته فڕۆکه‌خانه و هیوای سه‌فه‌رێکی خۆشی بۆ ده‌خوازێت. ژنه وڵام ده‌داته‌وه: "سپاس ئازیزه‌که‌م، بۆ دیاری چت پێ خۆشه بۆت بێنم؟" کابرا پێده‌که‌نێ و به فشه ده‌ڵێ:

ژنێکی لاو له هۆڵی فڕۆکه‌خانه چاوه‌ڕوانی نۆره‌ی فڕینی فڕۆکه بوو. چونکه هێشتا ماوه‌یێکی بۆ فڕینی مابوو، ته‌مای گرت بۆ سه‌رقاڵی رۆژنامه‌یێکی بکڕێ. پاکه‌تێکیشی بیسکه‌وێت کڕی و چوو له‌سه‌ر کورسییه‌ک دانیشت و ده‌ستی کرد به خوێندنه‌وه‌ی رۆژنامه. کابرایه‌ک له

وه‌ستایێک ساڵانێکی زۆر بوو له‌گه‌ڵ کومپانیایێکی خانووسازی کاری ده‌کرد و ئێستا ماندوو ببو و خۆی بۆ ده‌ست له کارکێشان ئاماده ده‌کرد. رۆژێک له‌گه‌ڵ خاوه‌ن کاره‌که‌ی له‌وباره‌دا باسی کرد. پاش ساڵانێکی زۆر و کارکردن و زه‌حمه‌ت کێشانێکی فره، ئێستا کاتی

کێوێکی به‌رز هه‌بوو که هێلانه‌ی هه‌ڵۆیه‌کی له‌سه‌ر بوو به چوار هێلکه‌وه. رۆژێک بووله‌رزه‌یێک هات و یه‌کێک له هێلکه‌کان خللۆر بۆوه بۆ خوارێ و گه‌یشته زه‌وییه‌ک که پڕ له مریشک و که‌ڵه‌باب بوو. یه‌کێک له مریشکه‌کان هێلکه‌که‌ی برده لای هێلکه‌کانی خۆی و

آشنایی بیشتر با حروف ویژه‌ی زبان کوردی (4) حرف «ڵ» («ل» درشت) نوشتن و تلفظ حرف «ل» خفیف در زبان کوردی و فارسی یکسان است ولی حرف «ڵ» در زبان فارسی وجود ندارد. برای تلفظ «ڵ» باید نوک زبان را به عقب برگردانده و مستقیماً به سقف دهان چسباند و هوا را از طرفین

له‌مپه‌ر له رۆژگارانێکی دووردا، له ‌وڵاتێک‌دا پاشایێک ده‌ژیا. رۆژێک پاشا گاشه‌به‌ردێکی گه‌وره‌ی له نێوه‌ڕاستی رێگادا دانا و بۆ ئه‌وه‌یکه بزانێ هه‌ڵوێستی خه‌ڵک چییه، خۆی له‌و نزیکانه حه‌شاردا. هێندێک له بازرگانان و ده‌وڵه‌مه‌ندانی نزیکی پاشا بێ ئه‌وه‌یکه

قسه‌ی خه‌ڵک رۆژێک کابرایه‌ک و کوڕه‌که‌ی گوێدرێژێکیان له‌گه‌ڵ خۆیان برد و له دێ وه‌ده‌رکه‌وتن. کابرا سواری که‌ر بوو و کوڕه‌که وه‌دوای که‌وت. له رێگادا تووشی هێندێک که‌س بوون. ئه‌وان کوتیان: "چاو ئه‌و پیاوه بێ به‌زه‌ییه‌ی! خۆی سوار بووه و منداڵیشی به

آشنایی بیشتر با حروف ویژه‌ی زبان کوردی (3) حرف «ڤ» تلفظ این حرف مانند حرف «V» در زبان انگلیسی است و بیشتر در لهجه‌ی کرمانجی کاربرد دارد. برای تلفظ صحیح آن باید دندان‌های بالایی روی لب پایین قرار گیرند و هوا از میان آن‌ها با لرزش بیرون رانده شود. به

شه‌ڕی منداڵان دوو منداڵ له کاتی گه‌مه کردندا له قه‌راخ زه‌وی تووشی شه‌ڕ بوون. باوکیان که له‌و نزیکانه خه‌ریکی دروێنه بوون، به دیتنی ئه‌و دیمه‌نه غاریان دا و له‌سه‌ر منداڵان بۆخۆشیان تووشی دمه‌چه‌قه و شه‌ڕێکی قورس بوون. کۆمه‌ڵێک خه‌ڵک کۆ بوونه‌وه و

ئاگادار کردنه‌وه منداڵه پرسی: «بابه! ئه‌گه‌ر هه‌واڵه‌که‌م کارێکی خراپ بکات، من ده‌بێ چبکه‌م؟» باوکی وڵامی داوه: «ده‌بێ پێی بڵێی ئه‌وه کارێکی باش نییه. ئه‌و کاره مه‌که!» - ئه‌گه‌ر له‌ڕووم هه‌ڵنه‌یه، چی؟ - ده‌ی له‌سه‌ر کوته کاغه‌زێکی بۆی بنووسه و له