ژنێک تووتییه‌کی کڕی، به‌ڵام ڕۆژی دواتر بردییه‌وه بۆ دوکانه‌که. به خاوه‌ن دوکانه‌که‌ی وت: «ئه‌و باڵنده‌یه قسان ناکات!» خاوه‌ن دوکان کوتی: «ئاوێنه‌تان هه‌یه؟ تووتی خولیاوی ئاوێنه‌یه. خۆی تیدا ده‌بینێت و وه‌قسه دێت.» ژنه ئاوێنه‌یێکی کڕی و ڕۆیی. ڕۆژی دواتر

کابرایه‌ک له‌به‌ره‌خۆیه‌وه کوتی: «خوایه، قسه‌م له‌گه‌ڵ بکه!» له‌پڕ چوڕڕه‌یێک خوێندی، به‌ڵام کابرا گوێی نه‌دایه. ئه‌وجار کابرا به ده‌نگێکی به‌رزه‌وه کوتی: «خوایه، قسه‌م له‌گه‌ڵ بکه!» گرمه‌ی هه‌وران هات، به‌ڵام کابرا گوێی پێنه‌دا. کابرا هه‌رای کرد:

رۆژگارێکی دوور کابرایێک هه‌بوو که هه‌میشه له ژیانی خۆی گله‌یی ده‌کرد و ده‌یکوت: "به‌ختم نوستووه و هه‌تا وه‌خه‌به‌ر نه‌یه‌ت، ژیانم باشتر نابێت". پیرێکی زانا ئامۆژگاری کرد تا بۆ هه‌ڵستاندنی به‌ختی خۆی بچێته وڵاتێکی زۆر دوور که جادووکارێکی به

کوڕێکی چکۆله به سه‌یری ده‌یڕوانییه قه‌ڵه‌می باپیره‌ی که نامه‌یێکی پێده‌نووسی. باپیره به بزه‌وه رووی له نه‌وه‌که‌ی کرد و کوتی: پێم خۆشه کاتێک که گه‌وره بووی وه‌ک ئه‌و قه‌ڵه‌مه بیت. کوڕه‌که به سه‌رسوڕمانه‌وه چاوی له قه‌ڵه‌مه‌که کرد و کوتی: به‌ڵام ئه‌وه‌ش

له‌ناو ده‌ستانمدا دو قوتووم پێیه که خوا پێمی داون. خوا فه‌رمووی: "خه‌مه‌کانت له‌ناو قوتووی ره‌شدا بنێ و شادییه‌کانت له‌ناو قوتووی زێرین." به قسه‌م کرد و شادی و خه‌مه‌کانم له‌ناو قوتووه‌کان نا. قوتووی زێڕین رۆژ له‌گه‌ڵ رۆژێ قورستر ده‌بوو و

به‌رخوێن سلێمان دڵسۆز كچان و ژنانی دێ له‌سه‌ر گوێسوانه‌، ده‌ست له‌ بن هه‌نگڵان، به‌ تاسه‌وه‌ سه‌ریان به‌سه‌ر حه‌وشه‌ رۆگرتبوو. چێشته‌نگاوێكی دره‌نگ، حه‌وشه‌كه‌ كه‌وته‌ جم­وجووڵ و سواره‌ی سمێڵ بادراو به‌ سۆرانیی سپیی شۆڕه‌وه‌ گه‌یشتنێ. هه‌ر كام چه‌كێك

ڕۆژێک کابرایێکی ده‌وڵه‌مه‌ند، کوڕه‌ چوکه‌که‌ی له‌گه‌ڵ خۆی برده گوندێک تا پێشانیدات که خه‌ڵکی ئه‌وێ چه‌ند هه‌ژار و نه‌دارن. ئه‌وان شه‌و و ڕۆژێک له ماڵێکی چووکه‌ی ناو دێ مانه‌وه. کاتی گه‌ڕانه‌وه له ڕێگادا کابرا له کوڕه‌که‌ی پرسی: - ئه‌و سه‌فه‌ره‌ت پێ چۆن

ڕۆژێک هه‌تاو له‌گه‌ل با مشتومڕیان بوو و هه‌ریه‌که‌ی خۆی پێ له‌وی‌تر به‌هێزتر بوو. له ئاکام‌دا ته‌مایان گرت که هێزه‌که‌یان تاقیکه‌ن. ڕوانیانه خوارێ دیتیان کابرایه‌ک که که‌وای له‌به‌ردایه به‌ ڕێگادا ده‌ڕوا. با کوتی: «ده‌توانم ئه‌و که‌وایه‌ی

کوڕێک چووه ناو به‌فراوفرۆشییه‌ک و له پشت مێزێک دانیشت. پێشخزمه‌ت په‌رداخێکی ئاو بۆ هێنا. کوڕه پرسی: - یه‌ک به‌فراوی میوه‌یی به‌ چه‌ندییه؟ - 50 سێنت. کوڕه ده‌ستی له باخه‌ڵی نا و پاره‌ی ده‌رهێنا و ده‌ستی به ژماردنیان کرد. دوایه پرسی: «ئه‌دی به‌فراوی

کابرایێکی به‌خۆوه له‌کن وه‌ستای دارتاش دامه‌زرا و بڕیار درا به جوانی کار بکات و ڕۆژانه چه‌ندی ده‌توانی بۆ دارتاش دار ببڕێت. ڕۆژی یه‌که‌م 18 داری بڕی. وه‌ستا لێی ڕازی بوو و هانیدا بۆ به‌رده‌وامی له‌سه‌ر کاره‌که‌ی. ڕۆژی دواتر زۆرتری هه‌وڵدا به‌ڵام 15 داری