لەلایەن: لاجان ،
دڵم له شوێنێ داناوه که‌ژاڵ ئه‌حمه‌د ببوره... من دڵم له سینه‌مدا نییه له شوێنێ دامناوه نازانم له کوێ ! تۆ ده‌چى کتێبخانه‌ى گشتى شارى بۆ ده‌گه‌ڕێى ده‌بینى خوێنه‌رێ ده‌یبات و نایهێنێته‌وه. ببوره ...من وێنه‌م له‌سه‌ر شۆسته و له‌سه‌ر دیوارى
لەلایەن: لاجان ،
دوو پیاو له دیوێکی نه‌خۆشخانه‌یێکدا خسترابوون. یه‌کیان که جێگاکه‌ی له‌کن په‌نجه‌ره بوو، ئیزنی هه‌بوو هه‌موو پاش‌نیوه‌ڕۆیان بۆ ماوه‌ی کاتژمێرێک دانیشێت. به‌ڵام ئه‌وی‌تر ناچار بوو هیج نه‌جۆۆڵێت و هه‌میشه له‌سه‌ر که‌له‌‌که‌ی درێژ بێت و پشتی ده‌‌لای ده‌رێ
لەلایەن: لاجان ،
علامت‌های نوشتن علامت‌گذاری در نوشتار هر زبانی لازم بوده و علاوه بر زیبا نمودن نوشته، حدود جمله و لحن و آهنگ جملات را با مفهومی که قرار است برساند، تطبیق می‌دهد. نشانه‌های مورد استفاده در زبان کوردی به قرار زیر است: خاڵ « . » (نقطه) در انتهای بعضی از
لەلایەن: لاجان ،
سواڵکه‌ران روویان ره‌شه، جانتایان پڕە!
لەلایەن: لاجان ،
شیوه‌ی نوشتن کلمه‌های مرکب نظریات مختلفی در رابطه با نحوه‌ی نوشتن کلمات مرکب در زبان کوردی وجود دارد ولی مهم‌تر از همه، دو نظریه‌ی بزرگ می‌باشند بدین شرح: الف) قسمت‌های یک کلمه‌ی مرکب چه معنی مستقلی داشته‌باشند چه به تنهایی بدون معنی باشند، به صورت