ناوى ته‌واوى «ئه‌حمه‌د به‌گ»ه ‌و نازناوی شێعرى «حه‌مدى»یه ‌و كوڕِى فه‌تاح به‌گى حاجى ئیبراهیم به‌گى مه‌حمود به‌گى ساحێبقرانه‌. له‌ساڵى 1878 له‌شارى سلێمانى هاتۆته‌ دنیاوه‌، بۆ ئه‌م مێژووه‌ش باپیرى پارچه‌ هه‌ڵبه‌ستێكى داناوه‌... حه‌مدى شاعیر، هه‌ر له‌

میسباحوددیوانی ئه‌ده‌ب نێوی عه‌بدوڵڵابه‌گ کوڕی ئه‌حمه‌دبه‌گه و له ڕه‌گه‌زی میرانی موکریانه. ئه‌ده‌ب له نووسین و پزیشکی و نیگارکێشی و مۆسیقادا ده‌ستێکی به‌رزی هه‌بووه و بۆ گۆرانیش شێعری هۆنیوه و ئاهه‌نگی بۆ داناون. له ساڵی 1859ی زایینی­دا له دێی

جووتیارێک گوێدرێژێکی پیری هه‌بوو که رۆژێک لێی ده‌بیرێکی وشک که‌وت. چه‌ندی هه‌وڵی‌دا نه‌یتوانی ده‌ریبێنیته‌وه و خه‌ڵکی گونده‌که ته‌مایان گرت بۆ ئه‌وه‌یکه که‌ره‌که زۆر ئازار نه‌کێشێت، بیره‌که به خۆڵ پڕکه‌نه‌وه تا زووتر بمرێ و مردنی ورده‌ورده‌ئازاری

ڕۆژێک کابرایه‌کی کوێر له‌سه‌ر پلیکانی ماڵێک دانیشتبوو و کڵاوێک و تابڵویه‌کی له‌کن لاقی دانابوو. له‌سه‌ر تابڵۆیه‌که نووسرابوو: «من کوێرم. تکایه یارمه‌تیم بده‌ن.» ڕۆژنامه‌نووسێک به‌لایدا ده‌ڕۆیی و دیتی ته‌نیا چه‌ند دراوێک له‌ناو کڵاوه‌که‌دایه. چه‌ند

شاعیری ناودار وه‌لی دێوانه له ساڵێكی نادیاردا هاتۆته دنیاوه، به‌ڵام گومان له‌وه‌دا نییه كه له‌ سه‌ده‌ی هه‌ژده‌هه‌مدا ژیاوه‌ و كۆچی دوایی كردووه‌. ناوی وه‌لید كوڕی كوێخا محه‌مه‌ده و له هۆزی كه‌ماڵه‌ییه‌. باوكی پیاوێكی ماقووڵ‌ و موڵكداربووه‌. له‌ده‌شتی

حه‌سه‌ن زیره‌ک (گۆرانی‌بێژ . 1351-1300ی هه‌تاوی) ناوی حه‌سه‌ن، ناوی بنه‌ماڵه‌‌یی زله‌بۆکانی و نازناوی زیره‌ک بوو و له رێکه‌وتی 8ی سه‌رماوه‌زی 1300ی هه‌تاوی له گه‌ڕه‌کی سه‌رقه‌ڵا له شاری بۆکان له‌دایک بوو. ناوی باوکی عه‌وڵا و ناوی دایکی ئامین بووه. له

کچێکی لاوی خه‌ڵکی مه‌کزیک بۆ کارێکی ئیداری چه‌ند مانگه ناردرا بۆ ئارژانتین. پاش دوو مانگ، نامه‌یێک له ده‌زگیرانه شۆخه مه‌کزیکییه‌که‌ی پێگه‌یشت به‌و ناوه‌رۆکه: "لۆرای خۆشه‌ویست، به‌داخه‌وه چیتر ناتوانم به‌و په‌یوه‌ندییه له دووره‌وه درێژه بده‌م و

دوو پیاو له دیوێکی نه‌خۆشخانه‌یێکدا خسترابوون. یه‌کیان که جێگاکه‌ی له‌کن په‌نجه‌ره‌ بوو، ئیزنی هه‌بوو هه‌موو پاش‌نیوه‌ڕۆیان بۆ ماوه‌ی کاتژمێرێک دانیشێت. به‌ڵام ئه‌وی‌تر ناچار بوو هیج نه‌جۆۆڵێت و هه‌میشه‌ له‌سه‌ر که‌له‌‌که‌ی درێژ بێت و پشتی ده‌‌لای ده‌رێ

علامت‌های نوشتن علامت‌گذاری در نوشتار هر زبانی لازم بوده و علاوه بر زیبا نمودن نوشته، حدود جمله و لحن و آهنگ جملات را با مفهومی که قرار است برساند، تطبیق می‌دهد. نشانه‌های مورد استفاده در زبان کوردی به قرار زیر است: خاڵ « . » (نقطه) در انتهای بعضی از

شیوه‌ی نوشتن کلمه‌های مرکب نظریات مختلفی در رابطه با نحوه‌ی نوشتن کلمات مرکب در زبان کوردی وجود دارد ولی مهم‌تر از همه، دو نظریه‌ی بزرگ می‌باشند بدین شرح: الف) قسمت‌های یک کلمه‌ی مرکب چه معنی مستقلی داشته‌باشند چه به تنهایی بدون معنی باشند، به صورت