علامت‌های نوشتن علامت‌گذاری در نوشتار هر زبانی لازم بوده و علاوه بر زیبا نمودن نوشته، حدود جمله و لحن و آهنگ جملات را با مفهومی که قرار است برساند، تطبیق می‌دهد. نشانه‌های مورد استفاده در زبان کوردی به قرار زیر است: خاڵ « . » (نقطه) در انتهای بعضی از

شیوه‌ی نوشتن کلمه‌های مرکب نظریات مختلفی در رابطه با نحوه‌ی نوشتن کلمات مرکب در زبان کوردی وجود دارد ولی مهم‌تر از همه، دو نظریه‌ی بزرگ می‌باشند بدین شرح: الف) قسمت‌های یک کلمه‌ی مرکب چه معنی مستقلی داشته‌باشند چه به تنهایی بدون معنی باشند، به صورت

کلمات زبان‌های دیگر در زبان کوردی وجود کلمات بیگانه در هر زبانی نشانه ضعف یا فقر آن زبان نمی‌باشد و تداخل کلمات بین زبان‌ها امری بدیهی است. در زبان کوردی نیز تعدادی کلمات زبان‌های دیگر وارد شده‌اند که با توجه به نوشتار و تلفظ زبان کوردی تغییراتی در

آشنایی بیشتر با حروف ویژه‌ی زبان کوردی (4) حرف «ڵ» («ل» درشت) نوشتن و تلفظ حرف «ل» خفیف در زبان کوردی و فارسی یکسان است ولی حرف «ڵ» در زبان فارسی وجود ندارد. برای تلفظ «ڵ» باید نوک زبان را به عقب برگردانده و مستقیماً به سقف دهان چسباند و هوا را از طرفین

آشنایی بیشتر با حروف ویژه‌ی زبان کوردی (3) حرف «ڤ» تلفظ این حرف مانند حرف «V» در زبان انگلیسی است و بیشتر در لهجه‌ی کرمانجی کاربرد دارد. برای تلفظ صحیح آن باید دندان‌های بالایی روی لب پایین قرار گیرند و هوا از میان آن‌ها با لرزش بیرون رانده شود. به

آشنایی بیشتر با حروف ویژه‌ی زبان کوردی (2) حرف «ڕ» («ر» درشت) می‌دانیم که برای تلفظ حرف «ر» معمولی نوک زبان به پشت دندان‌های بالایی جلو نزدیک می‌شود. حال برای تلفظ حرف «ڕ» می‌بایست نوک زبان به قسمت بالاتر یعنی ابتدای نرمکام بچسبد و در آخر تلفظ به پشت

آشنایی بیشتر با حروف ویژه‌ی زبان کوردی (1) حرف «ئـ» (همزه‌ی اول کلمات) این حرف در ابتدای کلمات مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای نمونه به این کلمات توجه نمایید: البته با ترکیب دو کلمه به شرطی که حرف آغازین کلمه‌ی دوم «ئـ» باشد، وضع اندکی فرق می‌کند. و

در قسمت‌های گذشته با حروف بی‌صدا و صدادار در زبان کوردی آشنا شدیم. گفتیم که تعداد حروف بی‌صدا 29 حرف و حروف صدادار 8 حرف هستند. حروف بی‌صدا به کمک حروف صدادار تلفظ می‌شوند و از روی تعداد حروف صدادار در هر کلمه، تعداد بخش‌های آن کلمه نیز به دست می‌آید.

حرف صدادار ‹ه› در واقع از لحاظ تلفظ معادل علامت فتحه ( (ــَـ) در زبان فارسی است و تنها شکل ظاهری آن­ها باهم فرق دارد به صورتی که در فارسی همانند زبان عربی جزو اعراب ( (حرکت) بوده ولی در زبان کردی به صورت یک حرف ‹ه› یا ‹ـه› در آخر بخشی از کلمه یا انتهای

حرف صدادار ‹و› در زبان کردی تلفظی بین ‹ضمه› و ‹واو› کشیده دارد و این نوع تلفظ در زبان فارسی متداول نیست. برای نمونه: کورد ، گورگ ، دوند ، جودا حرف ‹و› نیز همانند ‹ی› از دو نوع صدادار و بی­صدا وجود دارد که از نظر نوشتن یکسانند. برای شناختن نوع صدادار یا