کچێک لە تەنیایی ماندوو ببوو، پێی خۆش بوو هەرچی زووتر زەماوەند بکا. چووە لای ئاواڵەکەی تا ڕێنوێنیی بکا. هەواڵەکەی کوتی: "منیش تەنیام، بڕۆ با بچینە سەر شاخی و هاوار بکەین تا دوو پیاو پەیدا بن و زەماوەندیان لەگەڵ بکەین." وێکڕا لە کێوان وەسەرکەوتن

گێلێک لە باڵووڵی پرسی: "ئەرێ تەمەنی مرۆڤ چەندە؟" باڵووڵ وڵامی داوە: "مرۆڤی نازانم، بەڵام دەبێ تەمەنی تۆ زۆر درێژ بێت!"

باڵووڵ سکەیەکی زێڕی دە­دەست­دابوو و یاریی پێدەکرد. پیاوێکی فێڵباز چونکە بیستبووی باڵووڵ شێتە، هاتەپێش و کوتی: "ئەگەر ئەو سکەیەم بدەیەی، ئەمنیش دە سکەی لەو ڕەنگەت دەدەمێ!" باڵووڵ کە چاوی بە سکەکانی کابرا کەوت، زانی ئەوان لە مس سازکراون و