باڵووڵ سکەیەکی زێڕی دە­دەست­دابوو و یاریی پێدەکرد. پیاوێکی فێڵباز چونکە بیستبووی باڵووڵ شێتە، هاتەپێش و کوتی: "ئەگەر ئەو سکەیەم بدەیەی، ئەمنیش دە سکەی لەو ڕەنگەت دەدەمێ!" باڵووڵ کە چاوی بە سکەکانی کابرا کەوت، زانی ئەوان لە مس سازکراون و

ڕۆژێک کابرایەکی فەقیر بە پێش قاوەخانەیەکدا تێدەپەڕی کە بۆنی خواردەمەنی لێوەدەهاتەدەر. چونکە پارەی نەبوو نانە ئیشکەکەی دەرهێنا و لەسەر هەڵمی قابڵەمەی قاوەخانەکەدا ڕایگرت و کاتێک کە نانەکە تەڕ بوو خواردی. خاوەنی قاوەخانەکە بە سەرسوڕمانەوە چاوی لێدەکرد و

شێر و گورگ لەسەر تەپکەیێک دانیشتبوون و قسەیان دەکرد. ڕێوی کە بەوێدا تێدەپەڕی، چاوێکی لە شێر کرد و بە تەوسەوە کوتێ: "ئەرێ چۆنی؟!!" گورگ هەستا کە هەڕای بکاتێ و هەڵیدڕێ، بەڵام شێر بە دەستی پێشی گرت و کوتی: "لێیگەڕێ! با هەر وا بڵێ،

ژنێک بە مێردەکەی کوت: "ئەرێ پیاوەکە، بۆ سەردانێکی هەردووک کچەکانن ناکەی، بزانی حاڵیان چۆنە؟!" کابرا وڵامی داوە: "باش، بڕێکم نان و پەنیر بۆ دانێ هەر ئێستا وەڕێدەکەوم!" پاش چەند ڕۆژان کە کابرا گەڕاوە، خێزانی پرسی: "پیاوەکە بەخێر

ژنێک سێ کچی هەبوون کە لەگەڵیان زۆر گاڵتەی دەکرد و وەک دەستەخوشکان بوون. بۆ نمونە ئەگەر هەر کامێکیان شەوێ لەگەڵ مێردەکەی جووت ببا، دەیکوت هێلکەیێکمان دەڕۆنی­کردووە!! بەم شێوەیە یەکتریان حاڵی دەکرد و کەسیش لێیان تێنەدەگەیشت! کچی گەورە 15 ساڵ بوو مێردی

سوڵتان مەحموود لە زستانێکی سەختدا لە تەڵخەکی پرسی: "کوڕە لەو سەرمایەدا بەو تاقە کراسە چت کردووە کە من بەو هەموو جلکەوە هەڵدەلەرزم؟!" کوتی: "ئەی پاشا تۆش وەک من بە، تا هەڵنەلەرزی!" پاشا پرسی: "مەگەر تۆ چت کردووە؟!" وڵامی

چەند منداڵ پێکەوە کایەیان دەکرد، لەپـڕ پیرێژنێک لەدوورڕا هات و یەکێک لە منداڵەکانی کە ناوی هیوا بوو، بانگ کرد و چەند چرکەیێک قسەی لەگەڵ کرد. دوای ئەوەیکە هیوا گەڕاوە، ئاواڵەکانی لێی هاڵان و داوایان کرد پێیان بڵێت کە پیرێژنە چی پێ کوتووە! هیوا پرسی:

له گوندێکدا پیره‌پیاوێک ده‌ژیا که کاتی جووتکردنی زه‌وییه‌که‌ی هاتبوو و ده‌یه‌ویست سێوکی لی بچێنێت، به‌ڵام زۆ ر پیر بوو و کاره‌که‌ش زۆر سه‌خت بوو و ته‌نیا کوڕه‌که‌شی له زینداندا بوو. کابرا نامه‌یێکی بۆ کوڕه‌که‌ی نووسی و بارودۆخه‌که‌ی بۆ باسکرد... وڵامی

ژن و مێردێکی لاو که تازه زه‌ماوه‌ندیان کردبوو، بۆ وه‌رگرتنی ڕێنوێنی و نه‌سیحه‌ت چوونه لای زانایێک. کابرای زانا له‌به‌ریان هه‌ستا و له لای خۆی داینیشاندن. دوایه له پیاوه‌که‌ی پرسی: تۆ چه‌ندت هاوسه‌ره‌که‌ت خۆش ده‌وێ!؟ کابرای لاو بزه‌یێکی هاته سه‌ر لێوی و

ڕۆژێک کابرایه‌ک له باخه‌که‌یدا خه‌ریکی ئاو داشتن بوو. له گۆشه‌ییکی داوێکی دانابۆوه تا به‌رازێکی بگرێت که هه‌موو ڕۆژێ ده‌هاته ناو باخ و زه‌ڕی ده‌کرد و وڵاتی ده‌شێلاوه. له‌پـڕڕا بازێک که بۆ ڕاوکردنی که‌روێشکێک نزیک زه‌وی ببو، به داوه‌که وه‌بوو و ده‌ستی