چه‌ند یاسای ساکار بۆ شاد بوون له‌بیر مه‌که: دڵت له رق و قین ئازادکه بیر له خه‌م مه‌که‌وه ژیانت ساکار که زیاتر ببه‌خشه که‌متر تێڕاببینه

لێکۆڵه‌رانی زانکۆی هاروارد له ماوه‌ی 60 ساڵ‌دا له‌سه‌ر گروپێکی 600 که‌سی چاوه‌دێرییان کردووه و له ئاکام‌دا توانیویانه چه‌ند فاکته‌رێکی گرینگ له ئاکاری مرۆڤ‌دا دیاری بکه‌ن که له‌سه‌ر درێژایی ته‌مه‌ن کاریگه‌رییه‌کی زۆریان هه‌یه. به گوێره‌ی ئاکامه‌کانی

کابرایێک ماوه‌یێک بوو ده‌چوو بۆ قه‌راخ ده‌ریا. پاش‌نوێژان پیاوێکی ده‌دیت که هه‌ر دادێته‌وه و شتێک هه‌ڵده‌گرێت و ده‌یهاوێته ناو ده‌ریا. چووه پێشتر و دیتی پیاوه‌که گوێماسییه‌کانی قه‌راخ ده‌ریا داوێته ناو ئاو. لێی پرسی: "ئه‌و کاته‌ت باش! زۆرم پێ خۆشه

جگه‌رخوێن شاعیری كورد شێخ مووس كوڕی حه‌سه‌ن كوڕی محه‌مه‌د ناسراو به "جگه‌رخوێن" له ساڵی 1984ی زایینی له گوندی "حه‌سار" نزیك شاری ماردین له‌دایک بووه. به‌ منداڵی شوان و گاوان بووه، له‌به‌ر ئه‌وه‌ی نه‌داربووه و باوکی کۆچی دوایی کردووه،

در قسمت‌های گذشته با حروف بی‌صدا و صدادار در زبان کوردی آشنا شدیم. گفتیم که تعداد حروف بی‌صدا 29 حرف و حروف صدادار 8 حرف هستند. حروف بی‌صدا به کمک حروف صدادار تلفظ می‌شوند و از روی تعداد حروف صدادار در هر کلمه، تعداد بخش‌های آن کلمه نیز به دست می‌آید.

حرف صدادار ‹ه› در واقع از لحاظ تلفظ معادل علامت فتحه ( (ــَـ) در زبان فارسی است و تنها شکل ظاهری آن­ها باهم فرق دارد به صورتی که در فارسی همانند زبان عربی جزو اعراب ( (حرکت) بوده ولی در زبان کردی به صورت یک حرف ‹ه› یا ‹ـه› در آخر بخشی از کلمه یا انتهای

وه‌گێراو له فارسییه‌وه مێرووله‌یه‌ک بۆ کۆکردنه‌وه‌ی ده‌نکه جۆ به رێگایه‌کی‌دا ده‌ڕۆیشت. نزیک شانه هه‌نگوینێک بۆوه و به بۆنی هه‌نگوین ئاوی له زاری که‌وت. به‌ڵام شانه‌که له‌سه‌ر گاشه‌به‌ردێک بوو و هه‌رچه‌ند مێرووله هه‌وڵی‌دا وه‌سه‌ر به‌رده‌که که‌وێت و

وه‌رگێڕان و پێداچوونه‌وه‌ی: قه‌ندیل شه‌وی جه‌ژن بوو، هه‌وا سارد بوو و به‌فر ده‌باری. کچه‌ چکۆله قاچه پێخواسه‌کانی له‌سه‌ر به‌فر ده‌جووڵانده‌وه تا که‌متر ئازاری بده‌ن، روومه‌تی به شووشه‌ی ساردی دوکانه‌وه‌نابوو و چاوی له ناوه‌وه ده‌کرد. له چاوی‌دا فرمێسک

حرف صدادار ‹و› در زبان کردی تلفظی بین ‹ضمه› و ‹واو› کشیده دارد و این نوع تلفظ در زبان فارسی متداول نیست. برای نمونه: کورد ، گورگ ، دوند ، جودا حرف ‹و› نیز همانند ‹ی› از دو نوع صدادار و بی­صدا وجود دارد که از نظر نوشتن یکسانند. برای شناختن نوع صدادار یا

حروف صدادار ‹ا› و ‹ی› در زبان کردی و فارسی به یک شکل نوشته می­شوند و نوع تلفظ آن­ها نیز یکسان می­باشد. برای مثال: حرف ‹ی› در زبان کردی همچون زبان فارسی از دو نوع صدادار و بی صدا می­باشد که هر دو یکسان نوشته می­شوند ولی با توجه به محل قرار گیری در کلمه،